Diagonoza

Niedosłuch

W badaniach przeprowadzanych w różnych częściach naszego globu oszacowano że problemy ze słuchem dotykają 1/5 populacji. Żyjemy w dobie rozwoju różnego rodzaju środków komunikacji , kluczową  staje się więc możliwość wymiany  zdań, idei czy  opinii. Każde utrudnienie tej komunikacji np. zaburzenia słuchu zmniejsza szanse każdego z nas na prawidłowe funkcjonowanie w nowoczesnym społeczeństwie i staje się przyczyną wykluczenia z wszystkimi tego wykluczenia następstwami ( bezrobocie , ubóstwo, wyobcowanie) .   W ostatnich latach w Polsce i na całym świecie obserwujemy burzliwy rozwój metod diagnostycznych i leczniczych niedosłuchu.

 

Wyróżnia się dwa główne rodzaje niedosłuchu : niedosłuch przewodzeniowy i odbiorczy .  Z niedosłuchem przewodzeniowym mamy do czynienia wówczas gdy  uszkodzona jest ta część ucha która wychwytuje falę dźwiękową z otoczenia i  przewodzi ją do ucha wewnętrznego . Za przewodzenie dźwięku odpowiada ucho zewnętrzne ( małżowina uszna i przewód słuchowy )  i środkowe z błoną bębenkową i kostkami słuchowymi . Z niedosłuchem odbiorczym mamy do czynienia w przypadku uszkodzenia części ucha wewnętrznego odpowiedzialnej za słuch którą jest ślimak lub w przypadku uszkodzenia nerwu VIII ( słuchowo-przedsionkowego). Ślimak jest rodzajem mikrofonu który odbiera dźwięki przewodzone przez ucho środkowe i zewnętrzne , zaś nerw jest rodzajem kabla elektrycznego przez który impulsy elektryczne wywołane dźwiękami trafiają do mózgu.

Metody diagnostyczne :

  1. Wywiad odgrywa kluczową rolę w diagnostyce każdego schorzenia nie inaczej jest w niedosłuchach pytamy więc o początek zaburzeń o możliwe jego przyczyny takie jak uraz akustyczny , uraz głowy czy przyjmowanie leków ototoksycznych . Pytamy o  objawy współistniejące takie jak wycieki, szumy  uszne czy zawroty głowy, o metody dotychczasowego leczenia czy inne choroby z powodu których pacjent jest leczony .
  2.   Wziernikowanie ucha ma na celu ocenę  przewodu słuchowego zewnętrznego oraz błony bębenkowej .  Badanie takie można wykonywać w  świetle uzyskanym z lampy czołowej   jednak standardem dokładnej oceny jest użycie mikroskopu i ssaka do oczyszczania przewodu z zalegającej wydzieliny woszczynowej.  Użycie mikroskopu sprzężonego z kamerą  pozwala na rejestrację obrazu celem udokumentowania zmian błony bębenkowej w trakcie procesu leczenia
  3.   Otoskopia pneumatyczna jest rodzajem wziernikowania ucha w trakcie którego pompujemy  do przewodu słuchowego powietrze odpowiednim urządzeniem wprawiając błonę bębenkową w ruch. Dzięki tej ocenie możemy wykrywać miejsca nieruchome na  błonie bębenkowej,  które są źródłem osłabienia słuchu. 
  4. Audiometria progowa inaczej badanie progowe słuchu : w trakcie tego badania podaje się do ucha pacjenta przez słuchawki dźwięki o różnej głośności   wyznaczając w ten sposób próg słuchu pacjenta czyli zakres słyszalnych przez niego dźwięków. Badanie progowe słuchu jest podstawowym badaniem, które pozwala wstępnie rozpoznać rodzaj i stopień niedosłuchu
  5.    Audiometria impedancyjna składa się  z dwóch badan : tympanometrii oraz badania odruchu strzemiączkowego . Tympanometria mierzy ruchomość błony bębenkowej oraz ciśnienie powietrza w jamie bębenkowej . Odruch strzemiączkowy jest odruchem chroniącym ucho wewnętrzne przed wysokimi natężeniami dźwięku . Mięsień strzemiączkowy  przyczepiony  do  strzemiączka kurcząc się napina łańcuch kostek zmniejszając przewodzenie dźwięku do ucha wewnętrznego. Obecność odruchu strzemiączkowego świadczy między innymi  o prawidłowej ruchomości kostek słuchowych. Dzięki możliwości pomiaru ciśnienia w jamie bębenkowej , ruchomości błony bębenkowej i ruchomości kostek słuchowych audiometria impedancyjna jest doskonałym narzędziem oceny ucha środkowego i jego możliwości przewodzenia dźwięku.
  6. Zjawisko otoemisji akustycznej jest wykorzystywane w badaniach słuchu, polega ono na emisji dźwięku przez ucho wewnętrzne w odpowiedzi na dźwięk podawany do ucha z zewnątrz. Dźwięk emitowany przez ucho jest więc echem dźwięku jaki do niego dociera. Zjawisko to występuje tylko w uszach zdrowych i dobrze słyszących, nie występuje u osób z niedosłuchem większym niż 30-40 dB. Otoemisja akustyczna której źródłem jest ucho wewnętrzne jest badaniem właśnie jego funkcji Jednocześnie jest  badaniem obiektywnym, sprawdzającym odruchy które są niezależne od woli pacjenta dlatego też badanie to wykorzystywane jest do badania małych dzieci.
  7. Pniowe potencjały słuchowe BERA są badaniem elektrofizjologicznym. Odpowiednio umiejscowione elektrody na głowie rejestrują potencjały elektryczne, wywołane bodźcem dźwiękowym, z nerwu słuchowo przedsionkowego i ośrodków słuchowych w pniu mózgu. Podobnie jak audiometria impedancyjna i otoemisja akustyczna BERA jest metodą obiektywną badającą odruchy znajduje więc zastosowanie w diagnostyce niedosłuchu u dzieci.  Ze względu na fakt że przy pomocy potencjałów słuchowych uzyskujemy zapis aktywności dużej części drogi słuchowej badaniem tym można wskazać miejsce jej uszkodzenia.

            8 Audiometrią mowy badamy rozumienie mowy przez  pacjenta . Dźwięk mowy podajemy  do słuchawek lub z głośników  z różnym jego  natężeniem  . Badanie to poza wykrywaniem dźwięku bada zdolność rozpoznawania mowy a czynność ta wymaga współpracy ośrodków korowych mózgu . Jest więc audiometria mowy badaniem oceniającym najwyżej leżące ośrodki mowy w korze mózgowej .

            9 Diagnostykę słuchu i uszu uzupełniają badania obrazowe takie jak Tomografia Komputerowa głowy i kości skroniowych oraz Rezonans Magnetyczny  głowy . Badanie tomograficzne jest dobrym badaniem do oceny struktur kostnych,  z których zbudowane jest ucho , znajduje zastosowanie w wykrywaniu stanów zapalnych ucha środkowego  czy nowotworów oraz destrukcji kostnych powodowanych  przez te stany patologiczne. Rezonans magnetyczny jest badaniem  które w doskonały sposób obrazuje ośrodkowy  układ nerwowy  z tak ważnymi dla słuchu  strukturami jak  nerw ślimakowo-przedsionkowy , kąt mostowo-móżdżkowy i pień mózgu.

             

Privacy Preference Center

Necessary

Advertising

Analytics

Other