Operacje ślinianek – patologie

Choroby ślinianek nie są częstą patologią, lecz zawsze budzą silny i uzasadniony niepokój u pacjentów. Ich stały ból najczęściej jest konsekwencją stanów zapalnych. Z kolei ból okresowy wiąże się z jedzeniem. Nagle pojawiający się obrzęk wynika najczęściej z niedrożności przewodów wyprowadzających ślinę. Mogą również występować niebolesne twory guzowate zlokalizowane w gruczołach ślinowych, które najczęściej mają charakter nowotworowy. W takich sytuacjach są zalecane operacje ślinianek.

Diagnostyka patologii ślinianek

Ważnym elementem badania ślinianek – poza wywiadem oraz oglądaniem miejsc umiejscowienia gruczołów i ich ujść – jest badanie palpacyjne, czyli obmacywanie, najlepiej wykonywane oburęcznie. W jego trakcie można wyczuć guzy niewidoczne gołym okiem, lub też kamienie w przewodach wyprowadzających ślinianek.  Wybadane palpacyjnie zmiany można uwidocznić podczas badania ultrasonograficznego. Jest ono również pomocne w lokalizacji zmiany podczas biopsji cienkoigłowej. Dzięki biopsji (czyli pobraniu materiału do badania poprzez aspirację tkanki igłą i strzykawką) tkanek z patologicznie zmienionego miejsca możemy zorientować się, z jakim rodzajem choroby mamy do czynienia u danego pacjenta. Wszystkie te badania pozwalają podjąć decyzję, czy w danym przypadku są konieczne operacje ślinianek.

Uzupełnieniem  omawianej diagnostyki są badania obrazowe takie jak tomografia komputerowa, a przede wszystkim rezonans magnetyczny. Wykonuje się je głównie w przypadku zmian guzowatych ślinianek, najczęściej podczas przygotowywania pacjenta do zabiegu operacji ślinianek.